ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

                มาตรา 285 ความรับผิดทางละเมิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ต่อลูกหนี้ตามคําพิพากษาหรือต่อบุคคลภายนอกเพื่อความเสียหายที่เกิดจากหรือเกี่ยวเนื่องกับการยึด อายัด หรือขายทรัพย์สินโดยมิชอบหรือเกินกว่าที่จําเป็นแก่การบังคับคดี หรือ การบังคับคดีโดยมิชอบในกรณีอื่น ย่อมไม่ตกแก่เจ้าพนักงานบังคับคดี แต่ตกอยู่แก่เจ้าหนี้ตามคําพิพากษา เว้นแต่ในกรณีที่เจ้าพนักงานบังคับคดีได้กระทำฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้

               ในกรณีที่ความรับผิดตกแก่เจ้าพนักงานบังคับคดีตามวรรคหนึ่ง และเป็นเรื่อง ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ในการปฏิบัติหน้าที่ การใช้สิทธิฟ้องคดีต่อศาลตามกฎหมายว่าด้วยความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่หรือตามกฎหมายอื่นไม่ว่าโดยบุคคลใด ให้อยู่ในอำนาจของศาลยุติธรรม

               ถ้าเจ้าพนักงานบังคับคดีไม่ยึดทรัพย์สินหรืออายัดสิทธิเรียกร้องอันจะต้องยึดหรืออายัด หรือไม่ขายทรัพย์สิน หรือไม่ดำเนินการบังคับคดีในกรณีอื่น หรือไม่กระทำการดังกล่าวภายในเวลาอันควรโดยจงใจหรือปราศจากความระมัดระวังหรือโดยสมรู้เป็นใจกับลูกหนี้ตามคําพิพากษาเป็นเหตุให้เจ้าหนี้ตามคําพิพากษาได้รับความเสียหาย ให้นําความในวรรคสองมาใช้บังคับโดยอนุโลม

 

หมายเหตุ

               ฎีกาที่ 3853/2566 ป.วิ.พ.มาตรา 285  มีความมุ่งหมายให้คุ้มครองแก่เจ้าพนักงานบังคับคดีในการปฏิบัติหน้าที่เกี่ยวกับการบังคับคดีให้เป็นไปตามคําพิพากษาของศาลซึ่งอาจเกิดความผิดพลาดขึ้น จนเป็นเหตุให้ลูกหนี้ตามคําพิพากษาหรือบุคคลภายนอกได้รับความเสียหายว่าความรับผิดทางละเมิดไม่ตกแก่เจ้าพนักงานบังคับคดี โดยมีข้อยกเว้นกรณีเดียวเท่านั้นที่ความรับผิดทางละเมิดยังตกอยู่แก่เจ้าพนักงานบังคับคดีคือ กรณีเจ้าพนักงานบังคับคดีปฏิบัติหน้าที่ไปโดยฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ทั้งนี้การใช้สิทธิฟ้องคดีตามกฎหมายว่าด้วยความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ให้ยื่นฟ้องต่อศาลยุติธรรม